درمان بیماری تیروئید چشمی

درمان بیماری تیروئید چشمی می تواند علائم این بیماری را کاهش دهد و به آسیب چشمی که ممکن است از این عارضه وارد شود کمک کند. نوع درمانی که پزشک استفاده می کند به این بستگی دارد که این بیماری در چه مرحله ای میباشد..

درمان مبتنی بر فاز

فاز فعال زمانی است که علائم شما در اوج خود هستند. احتمالاً چشم‌های شما خارش، خشکی، پف کرده و تحریک شده است. ممکن است در بستن پلک های خود مشکل داشته باشید. حتی ممکن است با بینایی خود مشکل داشته باشید. این مرحله می تواند از چند ماه تا 2 سال طول بکشد.

هدف از درمان در مرحله فعال، تسکین علائم است. هدف پزشک شما حفظ بینایی و محافظت از سطح چشم شما (به نام قرنیه) در برابر آسیب است. آن‌ها همچنین می‌توانند هر دوبینی را که ممکن است از این بیماری یا به عنوان یک عارضه جانبی جراحی داشته باشید، اصلاح کنند.

مرحله غیرفعال زمانی است که بیماری شما آرام شده و تثبیت شده است. اکثر علائم در این زمان فعال نیستند، اما ممکن است چشمان شما همچنان برآمده باشد و مشکلاتی داشته باشد.

هنگامی که وارد فاز غیرفعال یا پایدار می شوید، پزشک می تواند هر عمل جراحی را که ممکن است برای اصلاح آسیب ها نیاز داشته باشید، مانند دوبینی یا جمع شدن پلک انجام دهد.

گزینه های درمان

اگر علائم شما خفیف است، ممکن است بتوانید به تنهایی با کمک هایی مانند:

• قطره های چشمی بدون نسخه (اشک مصنوعی)
• ژل های روان کننده
• کمپرس های خنک
• بالا نگه داشتن سر در هنگام خواب
• مکمل های سلنیوم

دوبینی یک عارضه جانبی است که می تواند در اوایل یا بعد از جراحی اتفاق بیفتد. پزشک ممکن است منشورهایی را که نوعی عدسی است در عینک شما برای کمک به اصلاح آن پیشنهاد دهد. منشورها برای همه کار نمی کنند، اما می توانند به افراد کمک کنند تا فشار چشم را کاهش دهند و عضلات چشم را به حالت تک بینایی تمرین دهند.

علائم شدیدتر ممکن است نیاز به دارو، پرتودرمانی یا جراحی داشته باشد.

داروها

کورتیکواستروئیدها: این داروها، مانند پردنیزون، می توانند تورم چشم شما را کاهش دهند. آنها همچنین ممکن است به دوبینی کمک کنند. کورتیکواستروئیدها سیستم ایمنی شما را تضعیف می‌کنند، بنابراین التهاب زیادی در بدن خود ندارید. می توانید آنها را از طریق دهان مصرف کنید یا پزشک می تواند آنها را به چشم شما تزریق کند. شما فقط می توانید آنها را برای چند هفته مصرف کنید. اگر آنها را بیشتر از آن مصرف کنید، احتمالاً عوارض جانبی بیشتری خواهید داشت که عبارتند از:

• احتباس مایع
• افزایش وزن
• سطح قند خون بالا
• فشار خون بالا
• نوسانات خلقی

Teprotumumab (Tepezza): این یک داروی جدید است که برآمدگی و التهاب چشم را کاهش می دهد. شما این دارو را از طریق IV در بازوی خود هر 3 هفته دریافت می کنید. شما آن را برای هشت دور می گیرید. می تواند عوارض جانبی مانند حالت تهوع، اسهال، اسپاسم عضلانی و افزایش سطح قند خون ایجاد کند.

پرتودرمانی

رادیوتراپی مداری: پزشکان نمی‌دانند که این درمان چقدر خوب عمل می‌کند. اگر علائم شما بدتر می شود و کورتیکواستروئیدها گزینه خوبی برای شما نیستند، ممکن است آن را امتحان کنند. پزشک شما از اشعه ایکس متمرکز بر بافت پشت چشم شما استفاده می کند. این باعث تخریب بافت می شود. خطراتی وجود دارد، مانند آسیب به شبکیه چشم. حتماً با پزشک خود در مورد اینکه آیا فواید آن بیشتر از معایب آن است صحبت کنید.

عمل جراحی

جراحی کاهش فشار چشم: اگر به دلیل فشار روی عصب بینایی در خطر از دست دادن بینایی خود هستید، پزشک ممکن است این جراحی را پیشنهاد دهد. در طول این عمل، پزشک استخوان بین حفره چشم (اربیت) و سینوس ها (فضاهای هوایی در کنار حفره چشم) را برمی دارد. بافت های متورم می توانند این ناحیه را پر کنند. این به چشمان شما فضای بیشتری می دهد تا به موقعیت طبیعی خود برگردند. جراحی می تواند باعث دوبینی شود.

جراحی پلک: برآمدگی چشم های ناشی از بیماری تیروئید چشمی گاهی می تواند شما را از بستن کامل پلک ها باز دارد و منجر به خشکی و تحریک چشم ها یا آسیب قرنیه شود. یک جراح می تواند با بریدن و تغییر موقعیت پلک های شما برای کمک به بسته شدن کامل آنها به رفع مشکل کمک کند.

جراحی عضله چشم: اگر بافت اسکار روی یک یا چند ماهیچه چشم شما کوتاه‌تر از آنچه باید باشد، ممکن است برای تنظیم مجدد آنها نیاز به جراحی داشته باشید. این همچنین دوبینی ناشی از بافت اسکار را اصلاح می کند. یک جراح عضله زخمی چشم شما را بریده و دوباره آن را به عقب تر وصل می کند. ممکن است قبل از بهبود دوبینی شما بیش از یک عمل جراحی طول بکشد.